EDİRNE DE MEHTER TAKIMI

 EDİRNE DE MEHTER TAKIMI

Edirne ye TRT’den görevli olarak giden Nuri Şahin ve ekibi, Edirne’yi tanıtabilmek için çekim yapmıştı. Nuri bey Edirne ile ilgili olarak şunları anlattı;  

Osmanlı İmparatorluğu'na 92 yıl başkentlik yapan Edirne'de, mehterhane ve Mehterbaşı Mezarlığı'nın bulunduğuna dikkate alınarak, Edirne'de yeniden bir mehter takımı kurulması gerekiyordu. Osmanlı imparatorluğu döneminde, ordunun mehter takımı eşliğinde 600 yıl süresince, Edirne'den seferlere çıkmıştı.

 Edirne'nin kültür ve tarih merkezi olduğunu belirterek, şunları söyledi: "Dünyanın en eski spor organizasyonu olan, 600 yıllık Tarihi Kırkpınar Yağlı Güreşleri'nde 20 davul, 20 zurna görev yapmakta. Kırkpınar'la birlikte bu gelenek de yaşayacak ve yaşatılacak. Davul-zurna ekibini eğitmek ve bir arada tutmak için, aynı kişilerden bir mehter takımı da kurulabilir diye düşündüm. Serhat şehri Edirne’mizde, Osmanlılar döneminde bir mehterhane bulunmaktaydı. Edirne'de Mehterbaşı Mezarlığı da var. 

Selimiye camii şehrin merkezinde olup, bütün yollar Selimiye camiine çıkmaktadır.”

Bu düşünce ile mehter takımı temin edip, mehter gösterisi ile, şehirde çekim yapmak çabasına girdik. Edirne de mehter takımı yoktu. Mehterin olduğu en yakın şehir de Balıkesir idi. Oradaki de tam değil, noksan elemanları vardı. Balıkesir ile irtibata geçerek, Mehter takımlarının bir süreliğine Edirne ye gelmesini istedik. Mehterin kadro sayısını, malzemelerini öğrenerek, noksanları tamamlamak çabasına girdik. Elemanları tamamlamakta güçlük çekiyorduk.

Edirne’ne çok miktarda Romanlar yaşamaktadır. Bunlar genellikle düğünlerde çalgı çalmakta ve şarkı türkü söylemektedir. Mehtere katılmaları için bunlara teklif götürdüğümde, hemen kabul edip, verilen görevi üslendiler. Cuma günü Selimiye camiine gittiğimde, mehtere aldığımız tüm romanların abdest alıp, namaza hazırlandıklarını gördüm. Mehter onlara ayrı bir haleti ruhiye vermişti. 

Mehter dünyanın en eski, askeri bandosudur, Çalgı olarak çevgen boruna, kare davul, zurna ve zil bulunur. Günümüzde en ünlü mehter takımı Fatih ve Eyüp mehteran bölükleridir. Osmanlı Devleti’nde; ha zerde (sulh de) askeri ruhu canlı tutmak, seferde askerin cesaretini arttırıp düşmana korku vermek için kurulan askeri mızıka teşkilatıdır. Mehter kelimesi pek ulu manasına olup, çoğulu mehterandır.

Mehter Türk kültüründe dost, sevgi, birlik ve kahramanlık ocağıdır. Mehteri kendine has özellikleri ile korumak, yaratmak gelecek Nesil’e bırakmak her Türk’ün görevidir.

Mustafa Yolcu

Mehter Marşı

Artar Cihatla Şanımız

 

Artar cihadla şanımız

Fahr-i Resûl sultanımız

Ser-i bize insani Hak

Uğrunda aksın kanımız.

 

Osmanlıyız, Osmanlıyız

Ünvanli, namlı, şanlıyız

Allah deyu harb ederiz

Var nusrete imanımız.

 Ceddin Deden

 

Ceddin deden, neslin baban

En kahraman Türk milleti

Orduların, pek çok zaman

Vermiştiler dünyaya şan.

 

Türk milleti, Türk milleti

Aşk ile sev milliyeti

Kahret vatan düşmanını

Çeksin o mel'un zilleti.

TÜRK BOĞAZLARI VE KANAL İSTANBUL

 TÜRK BOĞAZLARI VE KANAL İSTANBUL(1)

Kanal İstanbul’u anlamak için Türk Boğazlarını ve Montrö Sözleşmesini anlamak gerekir.

Türkiye Cumhuriyeti uluslararası zeminde yıllardır İstanbul ve Çanakkale

Boğazları için Türk Boğazları tanımlamasını yapar ve bu tanımlamanın yerleşmesi için gayret gösterir.

Zira İstanbul ve Çanakkale Boğazları tamamıyla Türkiye Cumhuriyetinin hükümranlık alanı içindedir ve dolayısıyla Türk topraklarıdır.

Marmara Denizi ise uluslararası bir deniz değil bir milli iç denizdir.

Türk Boğazları ve Marmara Denizi bir bütün olarak mütalaa edilir. isimlendirmeleri de Türk cümle kuruluş mantığına göre İstanbul + Boğazı ve Çanakkale + Boğazı şeklindedir. Boğaz İstanbul - Boğaz Çanakkale değildir.

Türk Boğazları Karadeniz’e komşu ülkeler, Karadeniz’e Tuna nehrinin yatağını Kullanarak bağlanmak isteyen Avrupa ülkeleri ve Odesa’dan Baltık Denizine bağlanmak isteyen Baltık Ülkeleri ile diğer ülkeler bakımından stratejik önemi yüksek konumdadır. O nedenle sadece günümüzde değil tarih boyunca gündemde olmuştur. Her ne kadar Osmanlı döneminde Türk Boğazlarının önemi yeterince kavranamamış olsa da Montrö ile Türkiye için hayati değer kazanmıştır.

Farkına varılması gereken kritik önemde bir jeopolitik ve jeostratejik değerdedir.

Tarihi süreç içinde Türk Boğazlarından geçiş rejimi dört ayrı dönem olarak ele

Alınabilir. Bunlar sırasıyla şunlardır;

1. Osmanlı Devletinin boğazlar üzerinde her türlü egemenliğini kullandığı ve

tek taraflı olarak belirleyici olduğu 1453’den 1774 Küçük Kaynarca

Antlaşmasına kadar olan dönem birinci dönem olarak kabul edilir.

2. 1774 Küçük Kaynarca Antlaşması ile 1829 tarihleri arasındaki dönem ikinci

dönem olarak değerlendirilebilir. Bu dönemde Osmanlı tek kural koyucu

olma gücünü yitirmiştir. 1829’da imzalanan Edirne Antlaşması ile

Osmanlının boğazlar üzerindeki mutlak egemenliği sona erdirilmiştir.

3. Üçüncü dönem 1841 yılında imzalanan Londra Sözleşmesinden 1923 Lozan

Antlaşmasına ek Lozan Boğazlar Sözleşmesinin kabulüne kadar devam

etmiştir. Bu dönem Osmanlı’nın tüm egemenlik yetkilerinin yok edildiği bir

dönem olup Boğazlar tüm ticaret gemilerine açık hale getirilmiştir. Birinci

Dünya savaşından yenik çıkılması nedeniyle de Osmanlı Devleti bu defa

mütareke şartları Boğazları savaş gemilerine de açmak zorunda

kalmıştır. Artık Osmanlı adı olan ancak hükümranlık hak ve yetkilerini

kullanamayan bir durumdadır.

4. Lozan Antlaşmasına ek olan 1923 Boğazlar Sözleşmesi ile başlayan ve

Montrö’ye kadar devam eden dönem dördüncü dönemdir.

Buna göre; Boğazların her iki yakası askerden arındırılacak ve başkanı Türk olan bir kurul tarafından yönetilmiştir. Bu kurulun çalışmaları Milletler Cemiyetini güvencesi kontrolü altında gerçekleştirilmiştir.

Buna göre barış zamanında askeri olmayan gemiler ve uçaklar (hava sahası da, kullanıma açıktır) boğazlardan geçebilecektir. Adalar dahil tüm Marmara Denizi askersiz olacaktır.

Türk Boğazlarının bugünkü hukuki durumu 20 Temmuz 1936’da imzalanan

Montrö Boğazlar Sözleşmesi ile belirlenmiştir. 09 Aralık 1936’da yürürlüğe giren sözleşme; Türkiye, Sovyetler Birliği, Yunanistan, Bulgaristan, Romanya, Fransa, Yugoslavya, İngiltere, Avustralya tarafından imzalanmıştır. Daha sonra 1938 yılında İtalya sözleşmeye dahil olmuş, Japonya ise 1951 yılında tüm hak ve menfaatleriyle birlikte sözleşmeden çekilmiştir.

Sözleşme, Türk Boğazlarından geçiş yapmak isteyen yabancı bayraklı ticaret gemileri ile Karadeniz’e giriş ve Karadeniz’den çıkış yapmak isteyen yabancı savaş gemilerinin hukuki durumlarını düzenleyen yegane belgedir.

Montrö rejimi Türk Boğazlarının milli boğaz olma özelliğini korumuş ve

Türkiye’nin yetkisi esas alınmıştır. Benzer özelliklere sahip Macellan (GüneyAfrika’nın en gü neyinde), Grönland İle İzlanda arasındaki Danimarka Boğazı ve Åland Boğazı (Güneybatı Finlandiya’da Aland Denizinin doğusundadır) gibi istisnai özellik taşıyanlardan daha fazla yetkiyi Montrö Anlaşması ile Türkiye kazanmıştır.

Montrö Boğazlar Sözleşmesi ile Türkiye’nin Boğazlar üzerindeki egemenliği ve kontrol yetkisi yeniden tesis edilmiştir. Bu kapsamda, Lozan Boğazlar Sözleşmesi ile kurulmuş olan Boğazlar Komisyonu kaldırılmış ve Komisyonun yetkileri Türkiye

Cumhuriyetine aktarılmıştır (md. 24/1).

Montrö Anlaşmasının Türkiye’ye sağladığı avantajlar ve askeri bakımdan önemi bilinmeden İstanbul Kanalı (Kanal İstanbul ifadesi İngilizce düşünülüp konulan bir isimdir ve Türkçe dil kurallarına aykırı olduğu için İstanbul Kanalı ifadesi kullanılacaktır) hakkında düşünce üretilemeyeceği öncelikle kabul edilmesi gereken bir gerçektir. Bu nedenle Montrö’nün askeri bakımdan önemli olan birkaç maddesine değinmek gerekir.

Montrö Anlaşmasının 19. Maddesi, harp hali ve barış zamanında yabancı savaş gemilerin geçişi ayrıntılı şekilde düzenlenmiştir. Buna göre; Karadenize kıyıdaş Devletler, bu deniz dışında yaptırdıkları ya da

satın aldıkları denizaltılarını, Türkiye’ye vaktinde haber verilmişse,

deniz üslerine katılmak üzere Boğazlardan geçirme hakkına sahip

olacaklardır.

 Boğazlardan geçecek tüm yabancı deniz kuvvetlerine ait deniz

vasıtalarının toplam tonajı 15.000 tonu aşmayacaktır.

 Karadeniz kıyıdaşı olmayan bir ya da birkaç Devlet, bu denize,

insancıl bir amaçla deniz kuvvetleri göndermek isterlerse, bu

kuvvetin toplamı hiçbir varsayımda 8.000 tonu aşamaz.

 Karadeniz'de bulunmalarının amacı ne olursa olsun, kıyıdaş

olmayan Devletlerin savaş gemileri bu denizde yirmibir günden çok

kalamayacaklardır.

Savaş gemilerinin savaş halindeki durumlarıyla ilgili esaslar 19. maddenin 2.fıkrası ile düzenlenmiştir. Bu Fıkraya göre;

- Saldırıya uğramış bir Devlete ve Türkiye;yi bağlayan bir karşılıklı yardım

antlaşması gereğince yapılan yardım durumları dışında savaşan herhangi bir devletin savaş gemilerinin Boğazlar’dan geçmesi yasak olacaktır.

- Karadeniz;e kıyıdaş olan ya da olmayan Devletlere ait olup da bağlama

limanlarından ayrılmış bulunan savaş gemileri, kendi limanlarına gitmek

maksadıyla boğaz geçişi yapabilirler.

- Savaşan Devletlerin savaş gemilerinin Boğazlar;da herhangi bir el

koymaya girişmeleri, denetleme (ziyaret) hakkı uygulamaları ve başka herhangi bir düşmanca eylemde bulunmaları yasaktır.

- Savaş zamanında, Türkiye savaşan ise, savaş gemilerinin geçişi

konusunda Türk Hükümeti tümüyle dilediği gibi davranabilecektir.

- Türkiye kendisini pek yakın bir savaş tehlikesi tehdidi karsısında sayarsa,

Türkiye savaş durumu geçiş rejimini uygulamaya başlayacaktır.

 Savaşan tarafların harp gemilerinin geçişi yasaktır. Savaşan

taraftarlarla ilgili yasaklamayı gevşeten üç istisna durum vardır.

Bunlar;

• BM;nin alacağı ortak karar çerçevesinde yürütülecek

harekatta savaş gemileri geçebilir.

• Bağlama limanlarından ayrılmış, Karadenize kıyıdaş

devletlerin gemileri dönmek için boğazları kullanabilir.

• Türkiye;nin taraf olduğu yardım sözleşmesinin hükümlerine

göre geçebilirler.Bu üç istisna dışında, savaşan devletlerin savaş gemilerinin geçmesi söz konusu değildir.

 Ayrıca Boğazlarımız ve hava sahamız geçiş bildiriminde bulunmak

Şartıyla, sadece sivil hava araçlarının uçuşlarına açıktır.

Montrö’nün Türkiye’ye sağladığı bu kadar önemli imkan varken bunun farkında olunması gerekir . Nitekim Küresel güçlerin Karadeniz’e yönelik stratejilerinin önündeki en önemli engel, büyük oranda Türkiye’nin söz sahibi olduğu Montrö sözleşmesi ve bu Sözleşme ile Türkiye’nin elinde bulunan yetkilerdir. ABD ve onun yörüngesindeki ülkelerin Montrö nedeniyle, Türk Boğazlarında ve Karadeniz’de istedikleri gibi hareket edemiyor olmaları ülkemizin yakın gelecekte önüne çıkarılabilecek önemli problemlerin birinci sırasını işgal edecek özellik taşımaktadır. Ayrıca Çin’in, Hindistan’ın hatta İslam Arap ülkelerinin zaman

zaman rahatsızlıklarını dile getirdikleri bilinmektedir. ./..

Mustafa Yolcu

BARIŞ HAREKETİ

 BARIŞ HAREKETİ

Barış hareketi; belli bir savaşı ya da çatışmayı bitirmeyi, insanlar arası

şiddeti en aza indirmeyi amaçlayan bir toplumsal harekettir.

Barış ülkemizde, bölücülerin sık sık kullandığı ve istismar ettikleri bir

kavramdır. Ülkede anarşiyi zirve yaptırırlar, sonra da barış ortamı

oluşturacağız diye riyakarlık yaparlar.

Savaş olmayan, ayrım bulunmayan ülkemizde, eline silahı alıp dağa

çıkanlar; barış teranesini ortaya atıyorlar.

PKK denilen hareket, yurdumuz da çoğunluğunu Müslüman Türk

sandığımız dönmelerin, Ermenilerin güdümünde ve yönlendirmesinde

bulunmaktadır. Ermeni tehcirinde, güneydoğu Anadolu bölgesinde bulunan

Ermeniler, Kürt kimliğine bürünerek kendilerini kamufle etmişlerdir.

Kürt kimliği altında PKK ya öncülük etmekte, parti dernek kurup, sokak

hareketlerini yürütmektedirler. Bu kimlikle milletvekili, bakan, Genel

Kurmay başkanı, Kuvvet Komutanı, Cumhurbaşkanı olup, kamunun tüm

kademelerinde yer aldılar. Bölücü hareketleri kurdurup yöneten

emperyalist devletlerle iş birliği yaptılar. Onlar adına vekaleten silahlı

saldırılar düzenlediler. İsrail’in ilan ettiği Arzu mevut Yahudilik haritası ile,

Kürdistan haritası aynı toprakları içine almaktadır. Ermenistan’ın Büyük

Ermenistan ve buraları mutlaka almamız gerekir dedikleri coğrafya ile de

sözde haritaları kesişmektedir. Bu tesadüf değil, aynı mahreçler tarafından

yönetilmenin sonucudur.

Bizim Kürt kardeşlerimizle sorunumuz yok. Kız alıp, kız vermişiz. Akraba

olmuşuz. Büyük devletler kurmuş olmanın psikolojisi ile etnik kimlikler

bizler için önemli değildir. Anayasal olarak herkes aynı haklara sahiptir.

Vatandaşlarımız etnik kökenine bakılmaksızın DERNEK, PARTİ KURABİLİR.

Bunların genel başkanı bile olabilir. Televizyon, radyo yayıncılığı yapabilir.

Her vatandaşımız ikamet, seyahat, eğitim ve mülkiyet ticaret gibi genel

haklara sahiptir. Kimse sen şuralısın, şu etnik guruptansın diye bir

kısıtlamaya tabi olamaz.

Türkiye Cumhuriyeti, vatandaşlarının refah seviyesini artırmak için bölge

ayrımı gözetmeden yatırım yapmaktadır.

Benim ilim Çorum’a yapılmayan oto yolları, Güneydoğu Anadolu

bölgesine yapılmış, kamu yatırımları buralara akmıştır. Ankara’ya 210 km.

uzakta bulunan İskilip ilçemize uygun bir yol bağlantısı halen

yapılmamıştır. Güneydoğuda ise yapılan otobanlar ile yol sorunu

kalmamıştır. Birçok hava alanı yapılmıştır.

Bütün bu saydıklarımızdan sonra, DEM partinin sözcüleri sahte barış

çığırtkanlığı yaparak, hastalıklı beyinlerinin ürettiği hayali meseleleri

kamuoyunun gündemine getirmektedirler. Benim insanım eline silahı alıp

dağa çıkmadı, binlerce köyü mezrayı basıp çocukları, yaşlıları kadınları

kısaca masum insanları benim yanımda yer almıyorsun diye öldürmedi.

Bütün bunları çoğunluğu Ermeni kökenli PKK yapmıştır. Benim insanımın

Kürt kardeşleri ile bir derdi yok. Kürt kardeşi ile birlikte sorunsuz yaşıyor.

Ermeni kökenli PKK lılar, sorunun kaynağı olmuştur. Onlar benim milletime

hınç dolular. Her fırsatta öç almak peşindeler.

Barış neyin barışı. Bu ülkede uyuşturucu, silah, beyaz kadın ticareti, mafya

yapılanmasını yapan, Ormanları yakan, yapılan otellerde her melaneti

yapan sizsiniz. Devletten aldığınız teşvikleri iç eden sizsiniz. Türk

Bayrağına bu benim bayrağım değil diyen, İstiklal Marşı okunurken ayağa

kalkmayan, parti kongrelerinizde Türk Bayrağını asmayan sizsiniz. Sonra

da iki lafın arasında barış diyorsunuz. Peki bu neyin barışı. Ülkemizi

böldürmek için mi barış istiyorsunuz? Soyup soğana çevirmek için mi barış

istiyorsunuz?

Türk bayrağına, vatanına, İstiklal marşımıza saygısı olmayanlar, başka bir

vatan haritası ortaya koyanlar benim vatandaşım olup, ülkemin

imkanlarından yararlanamazlar.

Tabi köpeksiz köyde, değneksiz dolaşmak için BARIŞ aldatmacasına

sarılıyorsunuz. Bu millet sizin yalanlarınıza, aldatmacalarınıza

kanmayacaktır. Elbet bir gün yalanlarınız ortaya çıkacaktır.

MUSTAFA YOLCU- 08.04.2025

Anne Baba sevgisi

 ANNE BABA SEVGİSİ

İnternette video izledim. Çocuk ana rahmine düşünce, cenabı Allah ile arasında şöyle konuşma geçiyor.

“Ey kulum seni dünya alemine göndereceğim.” Çocuk dermiş ki “Allah’ım beni niye dünya ya gönderiyorsun. Ben orada ne yapacağım?

Cenabı Allah’ta “Ey kulum merak etme, seni koruması için yanına bir melek göndereceğim. 

Çocuk- O melek kim, diye sorduğunda; Allah o meleğin annemiz olduğunu söylermiş.

Meleğimiz annelerimiz, babalarımız. Biz ne yapıyoruz. Yaşlandıklarında anne babamıza bakmıyoruz. Yalnız bırakıyoruz. Bizi besleyip büyütenleri, evimizin dışına atıyoruz.

Ben anne ve babasına ilgi ve alakasını sürdüren insanları takdir ediyorum. Tabi ki onlar yaşlandıklarında, yaptıklarını kendi çocuklarında bulacaklardır. 

İnsan karısının lafına uyarak, büyüklerine tavır almamalıdır. Aynı şekilde büyüklerinin lafına uyup, eşine karşı kötü olmamalıdır. Her iki sinin taleplerini dengede tutmayı bilmelidir.

Bir arkadaşım ile telefonda görüşürken, eşinin annesine bakmak için kendisinden ayrılıp, annesinin yanına gittiğini söyledi. Sesi buruk ve üzüntülü idi.

Eşler birbirlerine yaşlılıkta daha çok muhtaç. Hiçbir faktör ayrılığa neden olmamalı. Yaşlılık kapıya çattığında, insanın en iyi arkadaşı eşi oluyor. Çocukların torunların derdi ile uğraşmak, evin eksiği gediği ile uğraşmak, meşgalelerin başında geliyor.

Hava kuvvetlerinden emekli bir generalin eşi ile karşılaşmıştım. Çocukları yoktu. Yapayalnızdı. Eşinin sağlığında yurt dışına gitmişler. Balolarda gezmişler. Eşin vefatı ile yapayalnız kalmış. Resim ajandasındaki resimlere bakarak geçmişi yad ediyordu. Yaşlılar yurduna yerleşmeyi talep etti. Bu konuda yardımcı olduk. Evinin tüm eşyalarını, fakir fukaraya dağıttırdı.

Hayat böyle bir şey. Bütün canlılar doğar, büyür ve ölür. İki günlük dünyada anne ve babalarımız bize emanet. Onları kırmadan, sona gidildiğini unutmadan, onlara bakıp ilgilenelim. 

ANA BABA EVLADINA BÜYÜSÜN DİYE, ÇOCUKLAR ANA BABASINA “ÖMÜRLERİNİN SON DEMİNDE İYİ BAKALIM DİYE BAKAR.

Ana baba evladına bağı bağışlar. Çocuklar ana babasına bir salkım üzümü çok görür.                 

Mustafa Yolcu- 17.01. 2025  

 

 

UNUTULAN GÜZELLİKLER

Rahmetli Vali Recep Yazıcıoğlu; görev yaptığı illerde denetim gezisine çıktığında, kahvelerde boş oturan insanları görünce sinirlenir, kahveyi boşaltmalarını, gidip çalışmalarını istermiş.
Yurdun her yerinde kahveler yine dolu, insanlar bomboş oturuyor. “Bu insanların yapabilecekleri bir iş yok mu.” diye düşünüyor insan.
Ülkemizde birçok köy boşalmış, insanlar şehirlere göç etmiş. Araziler ekilip biçilmiyor. Meralar sürüsüz kalmış, hayvan yetişmiyor.
Bağlar bahçeler bakımsız, viran olmuş. Mahalli sebze ve meyveler unutulmuş, yetişmiyor artık. Toplum olarak kolaycı olup çıkmışız.
Köyünden kente göç eden insan buralarda; simitçi, pazarcı, seyyar satıcı, inşaat amelesi olmuş. Artık üretici olmaktan çıkıp, tüketici hale dönüşmüş.
Sinop’un Gerze ilçesinin yaylasına, arabası ile Amerikalı bir turist gelir. Yaylada karşılaştığı bir vatandaşımıza, yanında bulunan tercüman vasıtası ile sorar” Burada sarımsak yetişiyor mu?” Vatandaş cevap verir” Hayır yetişmiyor, dağın başında sarımsak yetişir mi ?”
Meğer turistin annesi, babası buradan Amerika’ya göç etmiş; Rum kökenli insanlarmış. Babaları çocuklarına Gerze ilçesindeki köyümüzde, yumruk büyüklüğündü sarımsak yetişirdi.” Diye köyünü, yaylasını anlatırmış.

Nerden nereye! Şimdi aynı köyün yaylasında sarımsak yetiştiğini bilen yok. İnsanlar işsiz, kahveler dolu. Bir evde bir kişi çalışıyor, diğerleri onun getirdiğini yiyor.
Kahvede oturan insanı, nasıl iş yapar hale getirebiliriz?
İnsanlar kahvede daha çok, kış aylarında oturmaktadır. Bu aylar inşaatların durma noktasına geldiği, zirai çalışma yapılmadığı aylardır. Bu dönemlerde küçük ve büyük sanayi işyerleri çalışmaktadır. Sanayi açısından da bu dönem, üretilen mala talebin azaldığı dönemdir.

Kahvede oturan insanlar, küçük ve büyük sanayi alanlarında istihdam edilerek, sigortası vergisi, devletçe sübvanse edilebilir. Bu aylarda üreticiler stoka üretim yaparak, malını sattığı zaman çalışanların ücretlerini ödeyebilir. Veya işçiliğin az bir kısmını, işçinin çalıştığı aylarda ödenebilir.
Üretici bu aylarda, sadece ham maddeyi satın alacak; geri kalan ücretler malın satılmasından sonra ödenecektir.
İnsanlar kahvede boşa oturacağına, sonradan ödenecek ücret karşılığı, karın tokluğuna, sigortası ödenerek çalışma yapabilir. Bu durum, üretilen malın pazarlaması aksamadan sağlanırsa, her iki taraf açısından verimli hale gelir. Bundan ülkemizde, insanlarda katkı sağlar.

Boş oturacağımıza, bir şeyler üretmenin gayreti içinde olmalıyız. Bilmiyorsak öğrenmeli, kamu da yetkili olanlar görevlerini iyi yaparak, halkı bilinçlendirmelidir.

Yurdumuzda ihtiyacın üzerinde; mühendis, tekniker, teknisyen, işletmeci, endüstri mühendisi bulunmaktadır. Bunlar yeterince görevlerini yapmadıkları, halkı aydınlatıp yol göstermedikleri için arzu edilen gelişmeler olmamaktadır.

Sorunlarımızı çözebilmek için, milli bir seferberlik ilan etmeliyiz. Herkes işin bir uçundan tutmalı, yurt kalkınması için görevini, tam manası ile yerine getirmelidir.

Her bölgenin; unutulmaya yüz tutmuş ürünleri, yöresel imalatları, meyveleri, yemekleri, folkloru vardır. Bunlar yeniden üretilip, hayata geçirilebilir.
Kazılar yapıp, yer altından tarihi eser ararken, yerin altına girmeden unutulmaya yüz tutmuş ürünlerimizi, eserlerimizi yeniden canlandırabiliriz.
Mürdüm eriğini, çatal kara üzümünü, misket elmasını, mahman armudunu yine yetiştirebiliriz.
Yeşil badem yahnisini, dünür aşını, incir dolmasını yemek menümüze ekleyebiliriz.
Çarığı, çapula’yı, mes i, potini, kabaralı Kundura’yı giyme sekte vitrinimizin bir köşesine koyabiliriz, turistlere satabiliriz.
Üretim yaparken kara düzen değil, gelişmiş teknoloji ve teknikleri kullanarak üretim yapmalıyız.

Her yörenin kendisine özgü hammadde kaynakları var. Bu hammaddeler, hammadde olarak değil, işlenerek mamul madde olarak pazara sunulmalıdır.
Üretimde hedeflenen pazar iç pazar değil, ihracat yapmak olmalıdır. Bu imalatın kalitesini artıracak, sıradan bir ürün olmamasını sağlayacaktır.

1970 yıllarında ülkemizde 3600 tane ithalat- ihracat firması vardı. Bunlarında %90 yakını, ülkemizde bulunan gayri Müslimlerin firmalarından oluşuyordu.
Rahmetlik Turgut Özal bu memlekete ticaret yapmayı, ithalat- ihracat yapmayı öğretti. Anadolu’nun en ücra köşelerinden üreticiler, ürettiklerini ihraç edebilmek için eline valizini alıp, yurt dışına çıktılar. Uğraşıp, didindiler. Ülkemizin yıllık 170 milyar Amerikan doları tutarında ihracatı bulunmaktadır. Bu potansiyel gelişen üretim ile daha çok büyüyebilir, çeşitlenebilir.

Yapacak o kadar çok işimiz var ki. İşin bir ucundan tutup, yeniden seferberlik ruhu ile işe başlamamız gerekiyor.

Mustafa Yolcu 

BELEDİYE BAŞKAN ADAYLARINA

BELEDİYE BAŞKANI ADAYLARINA

 

Seçimler yaklaşıyor. Secilecek Belediye Başkanları, neler yapmalı.

Seçilen başkanlar parti kimliğini bir tarafa bırakarak, tüm vatandaşların Belediye Başkanı olmalıdır.
Meclis ve encümen üyeleri, Ahmet’in Mehmet’in işi için değil; ilinin, kazasının daha güzel olması için çaba sarf etmelidir.
Belediye Başkanları vatandaşına, bulundukları şehre deniz getireceğini vaat etmemeli, mevcut imkanlardan azami olarak faydalanarak; hizmet etmenin yollarını aramalıdır.

Belediyecilikte imar konusu çok önemlidir.
İmar mevzuatını, kişi ayrımı yapmadan her kez için aynı şekilde uygulamalıdır.
Çarpık yapılaşmaya katiyen izin vermemelidir. 1/5000 lik nazım planlardan sonraki safha olan 1/1000 lik parselasyon planlarını düzenleyerek, imar kanununun 18. madde uygulaması yapılıp, plan tescili gerçekleşmelidir. Bunun sonucunda planın uygulamasına geçip, plan gereği alt yapı tamamlanmalıdır.

Başkanların, belediyecilikte kalıcı bir isim bırakmak için, imar uygulamaları konusunda çok hassas olması gerekmektedir.

Şehirlerin yeterli büyüklükte şehir meydanı olmalı, meydanların yanında büyük park alanları yer almalıdır. Nazım planı gereği, ulaşım planları iyi tasarlanmalı, sonradan yol genişletme, yeni yol açma ihtiyacı doğmamalıdır.

Bir çok belediye’de belediye meclisi toplantılarının ana konusu, mevzi imar planı ile inşaat emsal değişikliği olmaktadır. Onaylanan bir imar planı kalıcı bir özellik göstermeli, çok zorunlu olmadıkça üzerinde kalem oynatılıp, mevzi plan değişikliğine gidilmemelidir.

 

Çevre şartlarına göre, gerekli araştırmalar yapılmadan düzenlenen imar planları, sonraki yıllarda yetersiz kalmaktadır. Nüfus artmakta, araç sayısı çoğalmakta, talepler değişmektedir. Mevzi imar planı değişikliğinde, çoğunlukla yeşil alanlar ile sosyal donatı alanları küçülmekte, meydanların kullanımı değiştirilmekte, ulaşım ise metrodan önce yer altı geçitleri ile çözülmeye çalışılmaktadır. Çağdaş imarcılıkta, araçların şehir merkezlerine girmesi önlenerek, insan taşıması toplu taşım ve metrolar ile sağlanmaktadır.

Birçok şehirde, önceden pazar yeri olarak kullanılan alanlar, plan değişikliği ile ticaret ve konut alanına dönüştürülerek, pazar alanları yok edilmiştir. Böylece pazar alış verişi, AVM alış verişine dönüşmektedir.

 

Konut parsellerinde, yeterli sayıda ağaç dikimine önem verilmemekte, konut dışında kalan alan betonlaşmaktadır. Konutlarla birlikte yeşil alan kaybolarak, konut parselleri tamamen beton bir alan olarak karşımıza çıkmaktadır.

Bu betonlaşma devam ederse, çocuklarımız nerede oynayacak? Ağaç sevgisini, hayvan sevgisini nasıl tadacak? Bu sorulara cevap bulamıyoruz.

Belediye, başarılı bir tüccarın işyeri gibidir.
Başkan, belediyesine gelmesi gereken geliri, kuruşuna kadar getirmelidir.
Harcamada ise öyle hesaplı olmalı ki, elindeki parasının kuruşunu boş yere harcamamalıdır.
İşte o zaman belediyenin parası bereketlenecek, halkına ve şehrine hizmeti artacaktır.

Böyle yapılmayıp, belediyenin imkânları yersiz harcanırsa; yapılanlar havayı hevese gider, vatandaşın takdirini de kazanmaz.

Başarılı bir başkanın başarılı bir ekibi olur.
Belediye Başkanlarının, getirdiği yazıyı güvenle imzalayacağı Özel Kalem Müdürü, kendisi olmadığında yokluğunu aratmayacak Başkan Vekili, fikir sorup, fikir jimnastiği yapacağı, fikir üretebilecek dostları olmalıdır.
Fikrine, kanaatine inandığı değişik mesleklerden kişiler ile danışma toplantıları düzenleyerek; yapılan ve yapılacak işler hakkında onların kanaatleri alınabilir.

Belediyecilikte gündüz vakti, halk ile haşir neşir olunacak zamandır. Gündüz halkın sorunları ile ilgilenilmeli, çevre gezilerek yapılan işler denetlenmeli, belediyenin diğer bürokratik işleri ile geri kalan zamanda uğraşılmalıdır.
En güzel denetim zamanı sabahleyin olanıdır. Başkanlar denetimlerini, daha çok sabahleyin yapmalıdır.

İtfaiyenin yangın ihbarı aldığında, tüm donanımları tamam olarak zamanında yangına müdahale edip etmediği, değişik zamanlarda denenip test edilmelidir.

 

Büyük bir belediyenin başkanı, görevi sırasında park ve pazarlara sıkı bir çeki düzen vermişti. Tekrar başkanlığa aday olduğunda vatandaşın ilk söylediği- “ Onun döneminde park ve pazara, çeki düzen gelmişti. Onun bu icraatının devamını istiyoruz.” olmuştur. Yoksa “ Şöyle şenlik yapıldı, şu şarkıcı geldi, yola yoğurt döktürdü.”  Gibi düşünce kimsenin aklına gelmemektedir.

Belediye başkanı, başkanı bulunduğu şehrin hem anası, hem babasıdır. Belediye Başkanı şehrin tüm sorunlarını çözmeye, dertlere çare olmaya, kimsesizlerin kimsesi olmaya çalışmalıdır. Şehrin temizliğine çok önem verilmeli, caddeleri sokakları temiz ve düzenli olmalıdır.

Belediyecilik özveri ister. 24 Saat zaman bir başkana yetmez. Başkanın gece gündüz, bitip tükenmeyen görevleri vardır. Başkan bıkmayacak, usanmayacak, yeter be demeyecektir.
Belediye Başkanlarının bu konuları iyi değerlendirmesi ile belediye başkanlığında Halka Hizmetin Hakka Hizmet olduğu hususunu, kendilerine şiar edinmelerini diliyoruz.

 

Mustafa Yolcu

23.01.2024

BİR YAHUDİ TÜCCARI

 

BİR YAHUDİ TÜCCARI

Yakınım İstanbul Karaköy’de bulunan Yahudi tüccardan tezgâh satın alıp, Ankara ya dönmüş. Daha önceden de bu tüccardan tezgâh almıştı. Tezgâh İtalya’dan gelecek, Ankara’ya gönderilecekti.

Aradan uzun süre geçmiş, parası ödenen tezgâhtan haber yoktu. Yakınım konuyu mahkemeye aktarmış, dava açmıştı.

Yakınım hastalanıp, hastaneye yattı. Tedavi oluyordu. Bir gün bana” oğlum, Yahudi’de paramız kalmasın. Uğraşın, ondan tezgâhı ya da parayı alın ” dedi. Kısa bir süre sonra da vefat etti.

Avukat ile birlikte İstanbul’a giderek, mahkeme dosyasının durumuna baktık. Avukat” bu iş uzar, hemen bir şey yapamayız.” Dedi. Gidip kendisi ile görüşelim dedim, oda ben gidemem istersen sen git dedi.

Dosya ile ilgili evraklardan suret alıp, Yahudi’nin Karaköy’de bulunan işyerine gittim. İşyeri iki katlı bina idi. Giriş katının bir kısmında motor yenileme de kullanılan rektifiye tezgâhı vardı. İş yerinin sahibini sorduğumda “ Niçin aradığımı” sordular. Bende tezgâh alacağımı, bu konuda görüşmek istediğimi söyledim. Alacak için geldiğimi söylesem, belki de yok diyecekler görüştürmeyeceklerdi.

Beni üst kata çıkardılar. Kendisini sorduğum tüccar da orada imiş. Kendimi tanıttım, tezgâh için kendilerine ödenen bedelin ödenmesini ya da tezgâhın verilmesini istedim. Şirkette bir ortağının daha olduğunu, onunla ‘da bu konunun görüşülmesini söyledi. Parası aylar önce şirket hesabına ödenmiş, tezgâh gönderilmemişti. Şirketin yöneticisi kendisi, adres burası idi. Rahmetli olan yakınımın isteğini, yerine getirmek istiyordum.

Yahudi tüccar “ Tamam borcuma karşılık senet vereyim, bu İşi de bitirelim.” Dedi. Teklifi kabul ettim. Senetleri düzenleyip, şirket kaşesini vurup imzaladı. Ben senette şahıs olarak da imza atmasını, senedin kefili olmasını istedim bunu kabul ettiremedim. Her ay ödenmek üzere, altı adet senet düzenlendi. Senetleri alıp, Ankara’ya döndüm.

İlk senedi ödedi. Kara yolları genel müdürlüğüne gitmiştim. Yahudi tüccar ile karşılaştım. Hayırdır diye sorduğumda “ karayollarının iş makinaları alım ihalesine girdiğini, ihaleyi alamadığını. Yaptığı ihaleye itirazın kabul edildiğini, yeniden ihalenin ne zaman yapılacağını öğrenmeye geldiğini.” söyledi.

İlk senet ödenince rahatlamış, mutlu olmuştum. Daha sonra peş peşe üç senedi de ödemeyince, kötü niyetini anladım. Telefon ettim, sonuç alamadım. İstanbul’ da üst derecede görevli emniyet müdürü tanıdığım vardı. Onun yanına giderek, problemimi anlattım. Oda bana şahsın yurt dışına kaçma ihtimalinin olduğunu, borçlarını ödemediği şeklinde bir yazı yazmamı söyledi.

Yazıyı yazıp, dosya halinde verdiğimde, bağlı olduğu savcıdan havale ettirmemi söyledi. Savcıya havale ettirip dosyayı getirdim. Hemşerime teşekkür edip yanından ayrıldım.

Hemşerimin olduğu yer, insanların bülbül gibi konuştuğu emniyetin önemli bir yeriydi. İşe oldu gözü ile bakıyordum. O gün hemen, Yahudi tüccarı gözaltına almışlar. Üç gün sonra, emniyete hemşerimin olduğu yere gittim. Ne olduğunu sorduğumda bana “ Adamı gözaltına aldık. Ertesi günü hahambaşı arayarak, yurttaşını bırakmamı söyledi. Haham başı istediği an ABD başkanına telefonla ulaşabilen birisi. Bırakmaktan başka yapacağım bir şey yoktu. Bu sebeple bıraktım.” Dedi.  Bir gerçeği bir daha anlamış oldum.

Yahudi borcunu ödememiş, kurtulmuştu ama Yurdumuzda da kalamamıştı. Öğrendiğime göre bu olaydan üç ay sonra, İsrail’e göç etmişti. Bizde onu Allaha havale ettik. Yaratan bunun hesabını ondan soracak bir gün.

 

Mustafa Yolcu